“Werken met groep 8 is prachtig, je werkt echt ergens naartoe.”, vertelt Ahmet. “Ik maak de kinderen ervan bewust dat dit een belangrijke periode voor hen is. Daarbij horen het advies, schoolkeuzes, maar ook het ontwikkelen van hun eigen houding, zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Er wordt meer van hen verwacht, de middelbare schooltijd komt eraan. Waar wil je naartoe, wat heb je daarvoor nodig, dat soort vragen bespreken we.” Regelmatig ontmoet Ahmet op school of in de wijk oud-leerlingen en ouders. “Sommige oud-leerlingen komen trots hun resultaten laten zien. Dat maakt mij ook trots.”

Vakleerkracht

Als iCoach en als vakleerkracht gym kan Ahmet zijn ei goed kwijt bij de KSU. De twee aanvullende taken zorgen ook voor een afwisselende week vol uitdagingen voor Ahmet. Binnen de KSU zijn diverse mogelijkheden om je te verdiepen in onderwerpen die je boeien.

Middenin de wijk

“De school en de stichting spraken me gelijk aan, de populatie van De Zeven Gaven is heel divers. Zelf ben ik van Turkse afkomst. Ouders met verschillende achtergronden stappen makkelijk op mij af. Soms help ik hen bij een ICT-vraag of bij inhoudelijke vragen over lessen en huiswerk. Af en toe geef ik een korte bijles, als oud-leerlingen me vragen om iets van hun middelbare-schoolstof uit te leggen. Daar maak ik geen gewoonte van hoor, maar een keertje vind ik geen probleem. We zijn een laagdrempelige school, letterlijk en figuurlijk middenin de wijk Kanaleneiland.”

Talent laten stralen

“Talent voor de toekomst, dat is onze slogan als school. De talenten laten stralen van alle kinderen uit deze populatie, daar doe ik het voor. Je hebt meer talent dan je denkt, haal het maximale uit jezelf, dat geef ik kinderen mee. Dat lukt me niet in m’n eentje. Ik geloof sterk in de driehoek kind-ouders-school. Je hebt elkaar nodig, ook binnen het team.”

‘Zoek het maar uit meester!’

“Vorig jaar had ik een leerling met een angststoornis. Tijdens een gesprek stelde hij me op de proef, hij vroeg wat ik zou doen als hij op het schoolplein aangevallen zou worden door honden. Ik antwoordde dat ik zeker zou proberen hem te bevrijden. Toen draaide ik de vraag om en vroeg wat hij zou doen als mij zoiets overkwam. ‘Nou meester, zoek het maar uit, ik ben weg!’. Ik kwam niet meer bij van het lachen, je hebt dan zo’n lol met elkaar. Echt mooi, dat hij zich veilig genoeg voelt om zo’n antwoord te geven. Daar doe ik het voor.”